Ceci n'est pas ... een voetweg

Er gaat echt niets boven mijn zaterdagochtend-wandelingen met pet en hond langs de velden en wegeltjes in Meerbeek en omstreken. Telkens opnieuw verwonderd zijn hoe mooi onze streek, geprangd tussen Brussel en Leuven, wel niet is.  Met op wandelafstand natuurgebieden zoals de Rotte Gaten en de Groen Vallei, en met op een steenworp de toegangspoort naar de de Brabantse Wouden, een echt nationaal park.

Tijdens de corona-periode hebben we met zijn allen onze buurt- en voetwegen terug verkend en opnieuw weten waarderen. Goed begaanbare en bereikbare voetwegen betekenen een echte meerwaarde voor onze dorpen en dus voor onze inwoners. Jammer genoeg laat dit nog veel te vaak te wensen over. Het voet- en buurtwegen plan opgemaakt door het gemeentebestuur mist visie en bevat geen duidelijk actieplan hoe we dit erfgoed kunnen vrijwaren voor de volgende generaties. Al te vaak zien we voetwegen die doodlopen, met zeer moeilijke doorgang of die plots lijken te stoppen bij een veld of een akker. Een duidelijke visie, consequent onderhoud en waar nodig handhaving zijn meer dan noodzakelijk. 

Een typisch en jammerlijk voorbeeld hiervan is voetweg 30 in Meerbeek, die eigenlijk één grote, en wonderschone zachte verbinding zou moeten vormen met den Tomme. Maar op verschillende plaatsen blijkt die verdwenen, of is er met moeite een doorgang van 30 cm door een landbouwveld. Cynisch genoeg staan de bordjes er wel nog die het eigenlijke pad aanduiden. 

Met N-VA in het gemeentebestuur zullen we terug werk maken van een echte opwaardering van onze voet- en buurtwegen als authentiek onderdeel van onze dorpen en omgeving. Zoveel als mogelijk betrekken we de buurtbewoners bij de uitwerking en invulling van dit netwerk, zodat met juiste focus dit erfgoed kan teruggegeven worden aan de rechtmatige eigenaar, de Kortenbergenaar.